Ds Tiifilsch Ross[1]

Im Oberwallis finnot mu ganz verschidini Gibättswäga: as git du «Chrizwägg», da wird in vierzä Stazioone d Läbensgschicht und Liidensgschicht va Jesus dargstellt, de gits «Roosuchränz» mit de Gsatzjinu va de Roosuchränz oder Pilgerwäge «Niwws Jerusalem», wa verschiduni Gschichte us dum Läbe Chrischti dargstellt wird. Immer fierund an parr chleini Chapällini zobroscht va alle dene Wäga zer a greesru Chapälle; meischtens ischt das öü an Wallfaarts Chapälla, wa mu im a Schlussgibätt schiini Aliigu ischt looswoordu. Eini va de greegschtu va dene Chapälle ischt d Waldchapäll zirka an halb Stund oberhalb va Täärbinu. Friejer hets öü in deer Chapällu an hüffo Ex Voto kcha. Naa dum Äärdbäbu va 1855 heintsch de an Hüffo va dene nimme an mi gitaa. Eis va de gschpässigschte Ex Voto ischt as Puschilti Rosshaar mit dum a Huufiisu gsi. Di Gschicht va dem Gideich wellt ich eww jetz verzellu.

Näbu der Waaldchapälla im «Scheenu Bodo» isch friejer as ganzus Doorf gstannu. Näbu an parr Hiischinu und Ställ ist da öü an Schmida gsii. Der Schmitt Ruschpekt het an flotti Famili kcha, mit der a Ragleta Chint. An psunders wilds, aber as häärzliebs Schnaari ischt di Chrischtiina gsii. In iro Wilti hetsch dum Vatter mängs verherrgot. Wasch wider a Maal wie an Wirbilwind durch d Schmida ischt, und mee wa ei Sach uff du Bodo griert het, meint der Vatter: «We dich numma a maal der Tiifil hollti!» Und schwupp ischt di Chrischtina wägg gsii: fort, verschwunnu und nimme gsee! Häi, het der Ruschpekt afa jammru, klage und bättu. Fascht jede Tagg ischt är uber in Waldchapälla schiini Schuld ga chlagu.

Naa an parr Jaar, ischt as taggsch an flotte Riiter in der Schmida erschinu, het du Schmitt üffgfordrot im schiis Ross niww z bischlaag. Äär brüchegi nit z pressierru, der är heigi no an parr Gschäfti zerledigu und chome de speeter schiis Ross ga abholu. Der Schmitt ischt derhinner gangu und düe meint das Ross: «Nit so fescht, du machoscht mier wee!» Der Schmitt stiglot: «Wweer, wwass bischt du?» Und de verzellt ds Ross: «Ich bi diini verwunschu Tochter! Du chascht mier aber hälfu, mich z erleesu. Hiitu ischt der letschtoscht Tagg, wenn ich hiitu no uber niinuninzg Friitheff mag, bin i frii. Mach schnäll und laa mi la gaa!» Schnäll het är das Hufiisu fertiggmacht und het ds Ross la süüsu. Na dum a Schutz ischt der Riiter zrugg cho und het wellu schiis Ross ga abholu; häi, het är afa tobu, wan är gsee het, dass a wägg gsii ischt. Nix het är wellu zalu, aber der Ruschpekt het mu ganz barsch gseit: «Ich ha dier diis Ross sellu pschlaa, das hani gmacht und va Ross hietu, hets nix gheissu und jetz zallscht miini Aarbiet, suscht chuntscht hei nimme wägg!» Im a hüero Erger het der Riiter gizallt und ischt de emmal ds Füess schiinum Ross naa. Der Schmitt ischt uber ind Waaldchapälla und het ganzi Psaalterra ver schiini Techter gibättot. An parr Tägg speeter ischt an jungi Froww zer Schmida cho, der Schmitt het schi gipschowwo und pletzli het är üffgschriiju: «Dass ischt jaa di Chrischtiina!» Frewwig, aber öü riwwig het äär schi ampfangu und schii het afa verzellu: «Waa du mich hetsch la gaa, bin ich fort und mit allum Tämpo wa meglich gsii ischt uber ei Friidhoff na dum andru. Der niinunizgoschte ischt ganz wiit unnuna im Unnerwallis in Sä Moriss gsii. Ich ha du Satz gnu, aber de ischt der Tiifol öü scho daa gsii, är het mit am Hüef und Schwanz verwitscht und welle feschthaaltu. Ich ha mit loosgschreckt und wuff, bini erleesti gsii. Näbu mier ischt no dass Huufiisu und der Puschil Schwanz giblibu. Beidi sind de mit anand uber in d Waaldchapälla, heint der Müeter Gottes gidäichot und dii zwei Sache in der Chapälla üffgheicht!

Bürchen, 27. Jan. 2021

Simutantext, Audio und weitere Informationen: hier

PS. Visperterminen und die Waldkapelle sind heute allemal ein Besuch wert! Wunderbare Wandermöglichkeiten, ein urchiges Walliserdorf mit Wohnmuseum und der höchste Rebberg Europas; im Winter ein kleines, familiäres Skigebiet und Schneeschuhparadies erwarten sie hier.

Bildquelle: Visperterbinen, Waldkapelle um 1930, Ludwig Imesch: Das Oberwallis im Bild. Bd. 2, 1919 - 1945, Rottenverlag, Visp, 1980, S. 159

[1]Quelle: Deutsche Volkssagen. Hg. v. Leander Petzoldt. München 1978. S.90