Ds brännunt Hüss[1]

Äs sind schoo an parr hundert Jaari härr, de ischt wider a maal di Pescht durchs Land; furchtbarr hetsch gwietot, am schlimmschtu fascht uber ds Eischoll. Uff dum Sengg het grad a maal di Selestinna und iri Nichta d Anna uberläbt. Bodo und Vee heintsch mee kcha, wasch mägu versoorgu heint, Hilf heintsch kchein percho, de öü unnuna in Eischoll sind numm a soo vill Liit ubriggiblibu, dasch sälber nit allum heint mägu glüege. D Selestiina ischt an mittelaalterlichi, chräftigi Froww gsii und het an der chleinnu Anna iro Narr gfrässu. Fascht wie ds Rapunzel hetsch schus ghaaltu; schii hets sus umsoorgt und verwännt; aber öü üffgipasst, dass jaa nimmu mu ra noo graatu ischt. Wa de d Anna ischt elter cho, heintsch de pletzli Hilf gnüeg percho: junge Purschtu sind immer wider ga freege, obsch nit selti hälfu Howwu, Meeju, Hewwu oder Hirtu. Wesch de ga meeju sind, het ne de d Anna fliisig miessu ga hälfu, natiirli daa, wa sus d Selestiina nit gsee het. Zeerscht hetsch mit alle gschäckrot, aber mit der Ziit hetsch schich immer mee uf zwei Pirschtlini, du Franz und du Josef konzentriert. Säbverständli het schi d Selestiina nie us de Öugu glaa und d Anna het ra seit: «Du bischt wie an Dracho, wa schiine Schatz biwachut!» D Anna het schich verliebt, schii het schich aber nit chännu zwischund dum Franz und dum Josef entscheidu. Äntli hetsch an Meglichkeit gfunnu, wiesch an bitz het chännu mit dene zwei kcharisierru – nit z gliichum natiirli! Der Franz het im Weschtu va Eischoll gwonnt, der Josef im Oschtu. Wesch du Franz het wellu träffu, hetsch as Liecht ins Chuchifeischter gstellt, de het sus nummu der Franz gsee, und wescht du Joosi wellu het, hetsch ds Liecht uf der andru Siita ins Stubufeischter gestellt, daa het sus nummu ds Joosi gsee. Sobaald eine va inne ds Liecht gsee het, ischt är schnüerstracksch los und de heint schii schich verboorgu im Schiirli gitroffu. Das ischt an Schutz güet ggangu, d Selestiina und jewiils der andre heint nix gmerkt. Aber an maal am Aabu ischts passiert, d Anna hets Liecht ins Stubufeischter ver ds Joosi gstellt und der Franz heit im ändru Doorf no eppisch miessu arledigu, knapp isch är mit der Chilcha verbii gsii, gseet är das Liecht. Frewwige ischt är zrugg, ver ds Gschänkji ver d Anna ga z holu, kümm mit der Chilcha verbii, ischt ds Liecht a wägg, wider zrugg, und d Licht ischt daa. Daa ischt öü dum Franz as Liecht üffgangu, ja an ganzi Stalllatäärna; «Aa, soo ischt das!» Deicht är, durchschaut das Spill und löüft verrukte ambrüff zum Sengg. Wan är ins Hüss chunt, ischt ds Joosi schoo daa, wie an Wilte stirmot är uf ds Joosi los, d Anna, wa grad ds Licht het wellu erleschschu, wirft schi derzwischu, ds Liecht kchiit uff ds Bett und das faat a brinnu. Jetz miessuntsch zeerscht leschschu und dernaa chänentsch de witerstriitu. Mit Eimer und Zuber holuntsch im Brunno Wasser und na dum a Schutz heintsch das Fiir gleschts. Aber vam Dorf ischt scho di Brandwacht daa gsii, äss het zwaar nix mee ds Leschschu ggä, aber dene ischt dii Gschicht sofort klaar gsii. Di Rivaalu sind anandre gägunubergstannu, wiesch anandre an du Gurgil wellti, aber d Anna het dii Situazioo greglot, schii schich schoo vorherr ver ds Joosi antschidu und dem de das öü hiitu wellu mitteilu. Das seitsch dum Franz, deer het der Chopf la hange und ischt derva, nit nur du Sengg, öü Eischoll het är verlaa, und va daa wägg het mu va im nix mee gkcheert. D Anna und ds Joosi heint gheiraatu, aber so richtig glickli sintsch nie woordu. Wiesch ra an Stuck abgschnittu hetti, ischt d Anna durch ds Läbe, immer chränker ischt schii cho as parr Jaarlini druf gstoorbu, noch a hüffo Jaar vorr der Selestiina. No vill speeter, hets in bstimmte Nächt im Sengg gibrännt, va Eischoll ambrüff het mu as groossus Fiir gsee und d Eischler heint gseit: «Aha, d Anna zeekot du Franz!» Wesch am Naatag sind ga lüege, het mu nit di chleinschtu Spuure va dem nächtlichu Brand gsee.

Hitu geit va Eischoll an brüff in d Sengg an Straass und an Sässelilift. Mu het an wunderbari Üssicht d Tal ambrüff. Ver ds Wandru, ds Bäiku und ds Schgiifaaru is as Paradies.

Hier: Läsu und Lose! Bürchen, 22. 12. 20

[1] Nacherzählung von Volmar Schmid der Geschichte «Das brennende Haus» aus Wilhelm Ebener: Illustrierte Wallisersagen. Rotten Verlag, Visp, 3. Aufl. 2008, S. 81;

Bild: Eischoll um 1930, Ludwig Imesch: Das Oberwallis im Bild. Bd. 3, 1945 - 1982, Rotten Verlag, Visp, 1982, S. 158