D Wunder va der Heiligu Nacht[1]

Wie in vile Länder geit öü bi iisch im Wallis d Sag, dass in der Wienächtsnacht bim Mitternachtslitu alli Schätz offu ligge, und dass die Suntagschinder di Sprach va de Tieri versteegi, dass mu chänne ga lose, was di Tiere uber d Mänschu meini. Mu chänne wäärund dum Zwelfi Schlaa di greegschtu Schätz, ganzi Chischte mit Gold, Silberchanne, Täller und Bsteck, Edelsteina wie Rottubotsche und Schmuck finnu. Aber dass müess züefällig und nit us Sucht, Gwunder oder Habgiir passierru. Natiirli, wie chäntis im Wallis öü anderscht sii, gäbund die Brunne in der Wienächtsnacht um Mitternacht, zwischunt dum eerschtu und dum letschtu Schlag Wii statt Wasser, an wunderbare, aber fuchtbar starche Wii. Aber wie der Heroodes, wa het us Machtgiir und Iifersucht di Chinder het la ermoordu, ischt öü der Tiifil in deer Nacht psunders unnerwäggs. Är will jetzt mit dene Verlockige dum Chrischchindli Konkuränz machu, wie äs will d Mänschheit errettu, will der Tiifil schi verdäärbu.

Ds Stiinumurisch Hansjoosi het an fuchtbar trochundi Läbra kcha. Jede Batzo, wa in ds Hüss cho ischt, het mu der Wii wie as Uwätter bi Feenno agwäggschwemmt. Als, wa mu in d Fingra cho ischt, hets versuffu. Natiirli het äs di Sag va Wasser und Wii öü kchännt, aber äss het de doch an bizt Schiss kcha. Aber an maal ds Wienächtu ischt schiine Durscht a so groosse und der Gääldsack a so leere gsii, dass mu nix me anders ischt z Si cho. Alleinig hets aber nit täärfu, darum is zu schiinum Nachbar und het mu gibättlot, är selle doch öü mitcho. Der aber seit mu: «Z Wienächtu geit mu in Mitternachtsmäss, da chan ich nit mit dier cho.» «Ja, aber, wenns afaat liitu, nämm wer an Schluck, fille ds chlei Fassji ab und sii de no früe gnüeg in der Mäss, dii geit ds Wiehnächtu sowisoo an hüero Längi!» Är het gibättlot und gibättlot, bis mu der Nachpüür äntli het naaggä.

Füüf Minüüte vor Mitternach heintsch schich am Brunno gitroffu. Ds Hansjoosi ischt mit der Channa vor dum Wasserstraal paraat gsii und schiine Nachpüür ischt im a sicherru Abstand va zirka füüf Meter hinner im gstannu. Immer wider het ds Hansjoosi prubiert: «Äs ischt Wasser!» und wider prubiert: «Äs ischt Wasser!» Und de hets vam Chirchuturo afa Zwelfi schlaa. Schnäll hets d Channa unner du Straal kcha, und de ans Müll, girig hets d Channa üssgsuffu und wider unne d Spiina kcha; glicklich hets grieft: «Äs ischt Wiiii!» und de hets va der andru Siita giteent: «Und du bischt miiii!» An groosse, schwaarze Schatto isch durchs Deerfji und ds Hansjoosi ischt verschwunnu. Va daa a het mus nie mee gsee. Aber weenigstens het der Pfarrer am neegschtu Sunntag wider gwisst, was predigu.

Bürchen, 24. 12. 20

Simultanübersetzung und Audio: hier

[1] Nacherzählung von Volmar Schmid der Geschichte «Die Wunder der Heiligen Nacht» aus Wilhelm Ebener: Illustrierte Wallisersagen. Rotten Verlag, Visp, 3. Aufl. 2008, S. 145; Illustration: Charles Menge, S. 144